Het is warm en vloeibaar en doet pijn. Ik vroeg je de verwarming wat lager te zetten. de droogte in m'n keel liet me talloze keren hoesten. Je bleef me maar water inschenken.
Je floot de kaars uit door het spleetje tussen je tanden. Ik had dat spleetje altijd al maar niks gevonden. Hoewel het nu z'n praktische bijkomst wel heeft gevonden.
Ik geloof niet dat ik ooit al zo'n duisternis had meegemaakt. Dat speelse, dat sensuele.
De intensheid van het moment greep me naar de keel. Mijn oh zo droge keel.
En ik maar zoeken naar dat glas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten