This is how much you mean to me: 0

Hier ben ik dan.
Lege ogen.
Leeg hoofd.
Gedachtenloos vooruitstarend.

We hoeven niet allemaal te leven om te weten wat het is.
Donkere gedachten.
Vooruitstrevende gedachten.
Daar hopen we allemaal op.
Zonder meer.
Zonder minder.

En als dat niet gaat,
Zonder alles.

Diabolisch.

Groen.
Is hoe de wereld lacht.
Rood.
Is hoe ik bloed.

Ai, ai ai.
Het hoofd tolt.
Korte zinnen.
Een zondag om te vergeten.
Zoals elke andere.

Ah.

Verwond, op het eerste moment.
De blik.
Verstomd.
Een glimmend hart.
G-L-I-M
Als je wil,
het jouwe.
Ook?

Vertederd, op het tweede moment.
Innig.
En niets zal buiten onze draaikolk bestaan.
Als een cel.
Geïsoleerd.
Venijnig.
Of meesterlijk?

Paard.

Je klikte
Je klakte
Je tong
Je smakte
Mijn mond
Je hield
Van
Mij

Je rook
Mijn geur
Ik sloot
De deur
Zweten
Zuchten
Achteraf
De kamer verluchten
Liefde
Liefde
Liefde

Verover me opnieuw.

L'amour toujours.

Het dopje schroefde je los.
Aan je lippen,
Aan je lippen,
Wil ik hangen.

Het scherm glinsterde in je ogen.
In je ogen,
In je ogen,
Kan ik verdrinken.

Verloren verdriet
In een plastic beker.
Het licht, de drank.
Mijn ogen, mijn mond.
Geen dank.

Excentrique.

Regen. Doodverveeld zaten we weer eens thuis, in de zetel, sofa, stoel, grond. De Kokosmat prikte. Omdat ik de jongste was natuurlijk. De TV, de vader van alle Vlaamse gezinnen, centraal, in de hoek. Licht te geven, mooi gekleurd licht. Waarin wij als glimmende vuurvliegjes Utopia in zien. Een glimp. Meer niet.

Stilte.

Altijd maar stilte en geluid.

Zon. Doodverveeld zaten we weer eens thuis, in de zetel, sofa, stoel, grond. De Kokosmat prikte. Omdat ik de jongste was natuurlijk. De TV, de vader van alle Vlaamse gezinnen, centraal, in de hoek. Licht te geven, mooi gekleurd licht. Waarin wij als glimmende vuurvliegjes Utopia in zien. Een glimp. Meer niet.

Stilte.

Altijd maar stilte en geluid.

Sneeuw. Doodverveeld zaten we weer eens thuis, in de zetel, sofa, stoel, grond. De Kokosmat prikte. Omdat ik de jongste was natuurlijk. De TV, de vader van alle Vlaamse gezinnen, centraal, in de hoek. Licht te geven, mooi gekleurd licht. Waarin wij als glimmende vuurvliegjes Utopia in zien. Een glimp. Meer niet.

Stilte.

Altijd maar stilte en geluid.

Altijd maar stilte en geluid.

Beste,

Misschien moesten we allemaal eens wat schrijven over Claus.
Een regel.
Of twee.

Wat houdt ons tegen?
Niets houdt ons tegen.
Hét Niets.

Da's niet niks.