Regen. Doodverveeld zaten we weer eens thuis, in de zetel, sofa, stoel, grond. De Kokosmat prikte. Omdat ik de jongste was natuurlijk. De TV, de vader van alle Vlaamse gezinnen, centraal, in de hoek. Licht te geven, mooi gekleurd licht. Waarin wij als glimmende vuurvliegjes Utopia in zien. Een glimp. Meer niet.
Stilte.
Altijd maar stilte en geluid.
Zon. Doodverveeld zaten we weer eens thuis, in de zetel, sofa, stoel, grond. De Kokosmat prikte. Omdat ik de jongste was natuurlijk. De TV, de vader van alle Vlaamse gezinnen, centraal, in de hoek. Licht te geven, mooi gekleurd licht. Waarin wij als glimmende vuurvliegjes Utopia in zien. Een glimp. Meer niet.
Stilte.
Altijd maar stilte en geluid.
Sneeuw. Doodverveeld zaten we weer eens thuis, in de zetel, sofa, stoel, grond. De Kokosmat prikte. Omdat ik de jongste was natuurlijk. De TV, de vader van alle Vlaamse gezinnen, centraal, in de hoek. Licht te geven, mooi gekleurd licht. Waarin wij als glimmende vuurvliegjes Utopia in zien. Een glimp. Meer niet.
Stilte.
Altijd maar stilte en geluid.
Altijd maar stilte en geluid.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten