Het voedsel is rot.
Het drinken verdampt.
Stampt,
in mijn maag.
Als kleine jongen
in een ver Aziatisch land.
Lang, lang geleden
heeft hij gestreden
als geen ander.
Dorre plekken
op voeten en tanden.
Handen
zonder vingers.
Als kinderen
zonder ouders.
De wereld blijft maar groeien.
Kouder
en
kouder
en
kouder.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten