Het is triestig te weten, je wordt wakker, alleen. Alles lijkt als een waas. Hoe hard je je ogen ook probeert te openen, de structuur vormt zicht niet. De chaos in je hoofd versterkt. Elke second smeekt ze om versterking.
En die krijgt ze.
Oh, die krijgt ze.
Het is triestig te weten, je loopt op straat, het regent. Je hebt het zo koud, maar het geeft niet, het hoort zo. Het is je straf.
De blinkende grijze kinderkopjes lachen je toe. Teruglachen valt uit de boot. De oranje schim als sinaasappelhuid, uitgespreidt over de weg. Het is de haat die het hem doet.
Je kijkt voor je.
Oh, je kijkt voor je.
Het is triestig te weten, dat je denkt, nooit iets anders gekend te hebben.
Het is een leugen. Alles is een leugen.
Vergeef me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten