Geen waken zonder ogen.
Geen stilte noch mededogen.
Die pil in mijn hoofd,
heeft me al meermaals bedrogen.
Geen bereik noch isolatie.
Geen gezeur zonder frustratie.
Ik vroeg,
maar geen compensatie.
Geen platonische relatie,
noch een nieuwe revelatie.
Ik stap op en af en af.
En af.
En af.
En af.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten