Little Boy

Het voedsel is rot.
Het drinken verdampt.
Stampt,
in mijn maag.
Als kleine jongen
in een ver Aziatisch land.
Lang, lang geleden
heeft hij gestreden
als geen ander.
Dorre plekken
op voeten en tanden.
Handen
zonder vingers.
Als kinderen
zonder ouders.
De wereld blijft maar groeien.
Kouder
en
kouder
en
kouder.

Uw loyale dienaar.

Ik heb geen liefste meer.
Mijn besef is weggevlogen.
Ik heb geen liefde meer.
Alles is opgebruikt.
Ik heb geen hoop meer.
Het doemdenken grijpt me bij de keel.
Ik heb geen verdriet meer.
Mijn ogen zijn dode kelders.
Ik heb geen gevoel meer.
Het mes door mijn hart bewijst dat.

Ik koester enkel nog momenten.
Het park, de sneeuw en de straatverlichting.
Ik koester enkel nog gedachten.
Eindelijk alleen te zijn.
Ik koester enkel nog de tijd.
Ook al draaien de wijzers al lang niet meer.
Ik koester enkel nog mijn schild.
Of hoe ik nooit ben wie ik denk te zijn.

De rook vult zich in mijn longen,
en gaat nooit meer weg.

And all the tears in your eyes started dancing when they saw me.

Het gapend gat dat verstopt zit in het achterste van mijn hersenpan
wordt groter en groter.
Het heeft alreeds het plichtsbesef en de wilskracht verzwolgen.
Binnen de kortste keren zal ik uit niets anders meer bestaan dan loze gedachten, oppervlakkigheid en een klein sprankeltje hoop.
Het is die hoop die er voor zorgt dat ik er nog steeds bij ben.
Bij alles wat gebeurd stel ik vragen. Vragen zonder antwoord.
Het zijn van die vragen die een mens doen doordraaien.
Ik heb het je al gezegd. En ik zeg het opnieuw. Telkens weer. Het geeft niks.

Scrabble

Je flesje water staat hier nog,
Onaangeroerd.
Ik durf het niet verzetten.
Ik durf het niet aanraken.
In de hoop dat je terug zal komen.
Om het laatste restje uit te drinken.
Dan zal ik zeggen,
"Ik was je bijna kwijt, schat."
En we zouden weer praten, lachen en spelen.
Scrabble ofzo.
Ik zou je laten winnen,
Zodat jij me weer zou kunnen plagen.
Omdat ik niet tegen mijn verlies kan.
Maar zo zal ik gelukkig zijn.
En ik hoop jij ook.

Hoofd.

Beroof me van de gedachte dat alles ooit beter zal gaan met deze wereld.
Ze moet verdwijnen. Als alles grijs wordt en het huilen van een kind je onverschillig laat. Weet dan, dat alles wat je doet, geen zin meer heeft.
Al blijf je jezelf wijsmaken dat je je ooit zal herpakken. Ook al weet je dat van uitstel afstel komt. Dan zal het grijs omslaan in een gitzwarte waas van paniek.
Paniek in je hoofd. Het kleine zieke hoofdje van je.
Je miniscule notenschelp zal langaamaan beginnen verteren. Tot het zwarte sap dat uit je neus, ogen en mond stroomt. Een smaak die je zal bijblijven voor de rest van je armtierige leventje. De tranen van zwart zullen gebrandmerkt staan op het rode gelaat van de houder. God, als je er bent, laat het dan ophouden. Laat me weer voelen zoals vroeger. Toen we nog allemaal onschuldig in de bossen speelden.

YO

You got 'em like birds in your palm. Eating the seeds of deceit.

And kissing
And dancing
Aren't fun anymore.

But I swear to God,
I just wanted a little more.

Mop van de dag.

Onze ogen zijn als droge appels. Rotte plekken onder het vel, onwaarneembaar.
Ze vormen zich op het netvlies als kleine zwarte regendruppels.
In onze ogen regent het altijd. Je zei me ooit eens dat wanneer we de ogen sluiten, en dat zullen we ooit allemaal doen, iedereen hetzelfde zwart ziet.

Alsjeblieft houd je ogen open.
Houd mijn ogen open.

Eentje uit de oude doos.

5/12/07

Ik zou een pasgeborene kunnen ombrengen met deze koude, koude handen.
Geen ziel,
Geen lach
Het lijk dat ik geworden ben.
Begraven
Onder de treurwilgen van gisteren.
Steun nooit verkregen.
Het enige wat ik nodig had.
Deze hel zal uiteindelijk zijn tol eisen.
En de zwarte massa die ooit mijn ik vormde
Zal overheersen.

DOLLER$

Dreadful memories of long lost pictures I can not recall any further. But the dope gives us hope. And the watts crawl upon my spine. Shivers they give me. And music is the only thing we can trust in. Honesty is what I feel when the vibes touch my eardrums. They pound, pound pound. Never the less, it might be all what we got left. This is the shit that really matters.
And, oh, great Father, give us mercy. For we are the reckless dancers of the night.

Soda

Het is triestig te weten, je wordt wakker, alleen. Alles lijkt als een waas. Hoe hard je je ogen ook probeert te openen, de structuur vormt zicht niet. De chaos in je hoofd versterkt. Elke second smeekt ze om versterking.

En die krijgt ze.
Oh, die krijgt ze.

Het is triestig te weten, je loopt op straat, het regent. Je hebt het zo koud, maar het geeft niet, het hoort zo. Het is je straf.
De blinkende grijze kinderkopjes lachen je toe. Teruglachen valt uit de boot. De oranje schim als sinaasappelhuid, uitgespreidt over de weg. Het is de haat die het hem doet.

Je kijkt voor je.
Oh, je kijkt voor je.

Het is triestig te weten, dat je denkt, nooit iets anders gekend te hebben.

Het is een leugen. Alles is een leugen.

Vergeef me.

Polonnaise met z'n tweetjes.

Vergeet mij, als ik daar lig, languit in het gras geworpen als voedsel voor de zon.
Ik wil alleen zijn, zoals iedereen. De luiken sluiten en in de blauwe lucht verdwalen. Het gaat niet. Het is te donker. 't Is te zwart.
Jonge wolven huilend naar de maan, opgroeiend als kleine bastaardkinderen met een rood broekje. Alles mag.

De warme gloed rond mijn lippen verdooft het een en het ander. Het is wel goed zo zeggen ze dan. Maar ik voel niets. Ik voel niets meer.
Er is geen toekomst meer. Zing je laatste lied en laat me slapen.

In het gras, als voedsel voor de zon.

DONDER

En uit het kwaad van anderen haal ik mijn goedheid.
En als je even niet kijkt,
eet ik je op,
met huid en haar.

Tedere wensen als roestige olielampen.
Vergeet je wens niet.
En drink je sapje op.

Feedback in m'n geest. Geest blijft dwalen,
geest blijft malen,
Een mens zonder verhalen.
Zonder pijn.
Zonder pijn.

hoi

Are you one of THEM who love to HATE my baby's blue EYES so wide and BEAUTIFUL is not what you ARE you the one to believe the LIES so melancholic and VILE worms crawling out of your ears and MOUTH tongue EYE like to see you NOW is not the TIME.

As it never is.

FIK

KILLE KILLE OKERGELE NOTEN
GEEF MIJ UW VEL VAN PLEZIER
KIEKENS, KIPPEN, GEVOGELTE
RIJP VOOR DE SLACHT EN GEPLUIMD VOOR HET VEL

BEWEEG MIJ
ZET DIE HAARTJES RECHT
OH BEWEEG ME
LAAT ME DANSEN ALS EEN WIEGEND ROZENBLAD OP EEN KOEL LENTEBRIESJE
LAAT ME HUILEN ALS HET KLEINSTE KIND
LAAT ME STILTE ERVAREN ALS ER GEEN IS

MAAK ME RIJK MET EMOTIE
MAAK ME RIJK MET EMOTIE
MAAK ME RIJK MET EMOTIE

PASSIE.

We Dance, like, fuck.

Je praat.
Vreemd.
Als een vreemde.
Ach wat.

Bedaar nu maar zeg je.
Bedaar.

Ik was wat ik niet hoorde te zijn en wat ik ooit nog moest worden. Zonder meer na te denken, relativeren, doodgaan. Het kleine stukje zwart.
Het drijft op mijn bloed. Het komt boven en blijft boven.

Ik voel me niet.
Goed, zeg je.
Maar je gaat door.
Als geen ander.

Zo hoort het.
En ik weet niet wat ik wil.
Wat ik kan.
Wat ik wil kunnen.
Wat ik moet kunnen.

Ik weet niks. Nihil, nada, noppes, ...

Beletseltekens beletten verdere opsommingen.
Of verdere afdaling.
Aftakeling als geen ander. We blijven speren werpen naar het hart van anderen zonder erbij stil te staan, en in te zien dat we verkeerd bezig zijn. Verkeer dop onze eigen goede manier. De stukjes komen samen maar klikken niet. het enige wat wij nog horen te doen is puzzelen. Van 3 tot 12 jaar. 20 tot 100 stukjes. Allesomvattend in een cijfer. Eens ouder krijg je meer stukjes. Tot de stukjes ontelbaar worden. En alles een grote chaos wordt.

Het kriebelt een beetje,
zoals het zou moeten.
Warme, warme gloed.

Oh, wat een reuzefijn gevoel.

Je kan het, het moet.

Het voelt als zingen,
met de mond gesloten.

De ogen geopend en de geur via de neus.
Hup, naarbinnen.
Zeemzoet, als een lentewolk.

Een vogel danst, fluit, zingt, fladdert.

Een betere drug bestaat er niet.

Wohoow.

Glimmende straatstenen en een klein beetje damp. Het onkruid herademt en laat een nieuwe groene generatie na. Kwaad
Kwaad.?






KWAAD.

Verdelgen die handel. En het liefst met het meest gigtige product die er is. Oh chemicalïen. Als haat.
Haat.





HAAT.

Spiegels als zilver. En zonnestralen als goud. Wie kijkt er eerst, wie geniet er het meest. WIe legt er het eerst het loodje, en wie is het beest. Verdolven onder het grote verdriet. wIJ zullen zwijgen. Hij niet.

Kom kom.

Niet te veel denken en godverdomme, laat me met rust. Het moeten toch niet altijd de gedachten zijn die de controle overnemen van het besef. God, besef, wat is het waard en wat zou het waard moeten zijn. Ik hoop dat je je verbrand aan het vuur. Mijn vuur. Mijn vuur dat ik spuw. Recht in je ogen. Een kwal is wat je bent en wat je zal blijven. Mocht je het niet weten, we zijn allemaal smeerlappen. En we zijn er trots op.

Mijn vriend, de mens.

En hoe hard ik ook probeer rustig te blijven. Het gaat niet, het gaat niet, het gaat niet. Laat me met rust, voor de zoveelste keer. En dan voor altijd. Een wens als een ander. Maar een oprechte.

Eentje in het Engels.

Talk is pointless
when all you ever do is lie.
It makes you hungry
it makes you cry.
You make them run
you can't deny.
Bullets come
and bullets go.
Tears keep flowing
more and more.
Don't forget to take a rest
and put the dagger through my chest.

Puntjes, en een klein feestje erna.

Trek het je niet aan.
Hoe hard ook.
Trek terug.
Trek je terug.
Weg, geïsoleerd.

De kou binnen.
De warmte buiten.

Spreken doet kwaad.
Luisteren niet.

Met moeite en onbegrip.
Zo moet het niet.
Als gras zo groen is.
En lucht zo blauw.

Dan moet het bloed wel rood zijn.