Niet te veel denken en godverdomme, laat me met rust. Het moeten toch niet altijd de gedachten zijn die de controle overnemen van het besef. God, besef, wat is het waard en wat zou het waard moeten zijn. Ik hoop dat je je verbrand aan het vuur. Mijn vuur. Mijn vuur dat ik spuw. Recht in je ogen. Een kwal is wat je bent en wat je zal blijven. Mocht je het niet weten, we zijn allemaal smeerlappen. En we zijn er trots op.
Mijn vriend, de mens.
En hoe hard ik ook probeer rustig te blijven. Het gaat niet, het gaat niet, het gaat niet. Laat me met rust, voor de zoveelste keer. En dan voor altijd. Een wens als een ander. Maar een oprechte.
Waar letters eenheid maken. (haha)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Blogarchief
- maart 2013 (1)
- januari 2011 (1)
- april 2010 (1)
- oktober 2009 (2)
- augustus 2009 (4)
- juli 2009 (2)
- juni 2009 (2)
- mei 2009 (2)
- april 2009 (10)
- maart 2009 (3)
- februari 2009 (3)
- januari 2009 (3)
- november 2008 (1)
- oktober 2008 (1)
- september 2008 (1)
- augustus 2008 (2)
- juli 2008 (3)
- juni 2008 (1)
- mei 2008 (3)
- april 2008 (9)
- maart 2008 (7)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten