Ik zou u willen vertellen over de knoop. En hoe die mijn leven in beslag nam.
Maar ik geloof niet dat ik daarvoor genoeg woorden in mijn hoofd heb. Misschien komt dat nog, later. Als mijn vrouwe en ik elk ons plekje in dat grote bestaan gevonden hebben. Bij elkaar bedoel ik dan.
Maar goed. De knoop is er. En ik die leef er omheen. Negerend. Onwetend.
Hoewel de knoop me bijna dagelijks verstikt. En ik niet goed meer weet hoe het nu eigenlijk allemaal verder moet. Blijf ik toch inhaleren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten