Het kriebelt een beetje,
zoals het zou moeten.
Warme, warme gloed.

Oh, wat een reuzefijn gevoel.

Je kan het, het moet.

Het voelt als zingen,
met de mond gesloten.

De ogen geopend en de geur via de neus.
Hup, naarbinnen.
Zeemzoet, als een lentewolk.

Een vogel danst, fluit, zingt, fladdert.

Een betere drug bestaat er niet.

Wohoow.

Glimmende straatstenen en een klein beetje damp. Het onkruid herademt en laat een nieuwe groene generatie na. Kwaad
Kwaad.?






KWAAD.

Verdelgen die handel. En het liefst met het meest gigtige product die er is. Oh chemicalïen. Als haat.
Haat.





HAAT.

Spiegels als zilver. En zonnestralen als goud. Wie kijkt er eerst, wie geniet er het meest. WIe legt er het eerst het loodje, en wie is het beest. Verdolven onder het grote verdriet. wIJ zullen zwijgen. Hij niet.

Kom kom.

Niet te veel denken en godverdomme, laat me met rust. Het moeten toch niet altijd de gedachten zijn die de controle overnemen van het besef. God, besef, wat is het waard en wat zou het waard moeten zijn. Ik hoop dat je je verbrand aan het vuur. Mijn vuur. Mijn vuur dat ik spuw. Recht in je ogen. Een kwal is wat je bent en wat je zal blijven. Mocht je het niet weten, we zijn allemaal smeerlappen. En we zijn er trots op.

Mijn vriend, de mens.

En hoe hard ik ook probeer rustig te blijven. Het gaat niet, het gaat niet, het gaat niet. Laat me met rust, voor de zoveelste keer. En dan voor altijd. Een wens als een ander. Maar een oprechte.

Eentje in het Engels.

Talk is pointless
when all you ever do is lie.
It makes you hungry
it makes you cry.
You make them run
you can't deny.
Bullets come
and bullets go.
Tears keep flowing
more and more.
Don't forget to take a rest
and put the dagger through my chest.

Puntjes, en een klein feestje erna.

Trek het je niet aan.
Hoe hard ook.
Trek terug.
Trek je terug.
Weg, geïsoleerd.

De kou binnen.
De warmte buiten.

Spreken doet kwaad.
Luisteren niet.

Met moeite en onbegrip.
Zo moet het niet.
Als gras zo groen is.
En lucht zo blauw.

Dan moet het bloed wel rood zijn.

Hallo.

Hypocriete teef.

1000.

Moe verteerd, het gelach, het gehoon.
Duizenden kunnen beter.
Duizenden willen beter.
Duizenden dansen als vlammen in de kilste winternacht.
Gevoed door zuurstof.

Als geen ander.
Weten wij
Wat het best is.

Viriel,
scherp staan.
Met scherp schieten.
En missen.
Zoals altijd.

Gemis.

Pijnboom.

Verdriet, lachen, pijn
Boom omgekapt met vlijmscherpe bijlen.
Van woorden woorden woorden.

Woorden nooit gesproken.
Woorden die moorden.

Trillend en rillend.
We zijn allemaal in shock.
Maar we weten het nog niet.

Dogs like cheese.

I want to let you
drown your sorrow.
I am shallow
you are hollow.
Fighting the words
coming from your mouth.
I Fail.

But I Know
how
it ends.

This is how much you mean to me: 0

Hier ben ik dan.
Lege ogen.
Leeg hoofd.
Gedachtenloos vooruitstarend.

We hoeven niet allemaal te leven om te weten wat het is.
Donkere gedachten.
Vooruitstrevende gedachten.
Daar hopen we allemaal op.
Zonder meer.
Zonder minder.

En als dat niet gaat,
Zonder alles.

Diabolisch.

Groen.
Is hoe de wereld lacht.
Rood.
Is hoe ik bloed.

Ai, ai ai.
Het hoofd tolt.
Korte zinnen.
Een zondag om te vergeten.
Zoals elke andere.

Ah.

Verwond, op het eerste moment.
De blik.
Verstomd.
Een glimmend hart.
G-L-I-M
Als je wil,
het jouwe.
Ook?

Vertederd, op het tweede moment.
Innig.
En niets zal buiten onze draaikolk bestaan.
Als een cel.
Geïsoleerd.
Venijnig.
Of meesterlijk?

Paard.

Je klikte
Je klakte
Je tong
Je smakte
Mijn mond
Je hield
Van
Mij

Je rook
Mijn geur
Ik sloot
De deur
Zweten
Zuchten
Achteraf
De kamer verluchten
Liefde
Liefde
Liefde

Verover me opnieuw.

L'amour toujours.

Het dopje schroefde je los.
Aan je lippen,
Aan je lippen,
Wil ik hangen.

Het scherm glinsterde in je ogen.
In je ogen,
In je ogen,
Kan ik verdrinken.

Verloren verdriet
In een plastic beker.
Het licht, de drank.
Mijn ogen, mijn mond.
Geen dank.

Excentrique.

Regen. Doodverveeld zaten we weer eens thuis, in de zetel, sofa, stoel, grond. De Kokosmat prikte. Omdat ik de jongste was natuurlijk. De TV, de vader van alle Vlaamse gezinnen, centraal, in de hoek. Licht te geven, mooi gekleurd licht. Waarin wij als glimmende vuurvliegjes Utopia in zien. Een glimp. Meer niet.

Stilte.

Altijd maar stilte en geluid.

Zon. Doodverveeld zaten we weer eens thuis, in de zetel, sofa, stoel, grond. De Kokosmat prikte. Omdat ik de jongste was natuurlijk. De TV, de vader van alle Vlaamse gezinnen, centraal, in de hoek. Licht te geven, mooi gekleurd licht. Waarin wij als glimmende vuurvliegjes Utopia in zien. Een glimp. Meer niet.

Stilte.

Altijd maar stilte en geluid.

Sneeuw. Doodverveeld zaten we weer eens thuis, in de zetel, sofa, stoel, grond. De Kokosmat prikte. Omdat ik de jongste was natuurlijk. De TV, de vader van alle Vlaamse gezinnen, centraal, in de hoek. Licht te geven, mooi gekleurd licht. Waarin wij als glimmende vuurvliegjes Utopia in zien. Een glimp. Meer niet.

Stilte.

Altijd maar stilte en geluid.

Altijd maar stilte en geluid.

Beste,

Misschien moesten we allemaal eens wat schrijven over Claus.
Een regel.
Of twee.

Wat houdt ons tegen?
Niets houdt ons tegen.
Hét Niets.

Da's niet niks.