Ik kuste het beest een laatste keer slaapwel en praatte hem wat moed in. Ik vertelde mijn harig monster dat hij straks vrolijk over de velden zou hollen en dat hij gelukkig zal zijn.
En als de ochtend vervlogen is, zullen we samen naar het einde wandelen en zal ons afscheid eindeloos zijn.
De onwetendheid in je ogen kwetst me meer dan een granaatscherf in mijn oog/mond/hart. Maar ik weet dat je gelukkig deze plaats verlaat. En de vloer van de keuken mag dan nog zo koud zijn. Ik voel het niet. Ik voel enkel je pels en je natte tong tegen m'n wang. Het ga je goed oude rakker.
Ook al ben je nog zo jong.
Waar letters eenheid maken. (haha)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Blogarchief
- maart 2013 (1)
- januari 2011 (1)
- april 2010 (1)
- oktober 2009 (2)
- augustus 2009 (4)
- juli 2009 (2)
- juni 2009 (2)
- mei 2009 (2)
- april 2009 (10)
- maart 2009 (3)
- februari 2009 (3)
- januari 2009 (3)
- november 2008 (1)
- oktober 2008 (1)
- september 2008 (1)
- augustus 2008 (2)
- juli 2008 (3)
- juni 2008 (1)
- mei 2008 (3)
- april 2008 (9)
- maart 2008 (7)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten