Ritje, hier en daar.
De lach,
die kwam spontaan.
Het oogcontact niet.
En later op de avond,
doofde het licht in mijn ogen
en de dood kwam binnengeslopen.
Als een zwart kleed dat zich rondom mijn dierbaarste bezit wikkelt.
Geen oogcontact, geen lach,
geen vingertop op mijn lippen die me het zwijgen oplegt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten