hoi

Are you one of THEM who love to HATE my baby's blue EYES so wide and BEAUTIFUL is not what you ARE you the one to believe the LIES so melancholic and VILE worms crawling out of your ears and MOUTH tongue EYE like to see you NOW is not the TIME.

As it never is.

FIK

KILLE KILLE OKERGELE NOTEN
GEEF MIJ UW VEL VAN PLEZIER
KIEKENS, KIPPEN, GEVOGELTE
RIJP VOOR DE SLACHT EN GEPLUIMD VOOR HET VEL

BEWEEG MIJ
ZET DIE HAARTJES RECHT
OH BEWEEG ME
LAAT ME DANSEN ALS EEN WIEGEND ROZENBLAD OP EEN KOEL LENTEBRIESJE
LAAT ME HUILEN ALS HET KLEINSTE KIND
LAAT ME STILTE ERVAREN ALS ER GEEN IS

MAAK ME RIJK MET EMOTIE
MAAK ME RIJK MET EMOTIE
MAAK ME RIJK MET EMOTIE

PASSIE.

We Dance, like, fuck.

Je praat.
Vreemd.
Als een vreemde.
Ach wat.

Bedaar nu maar zeg je.
Bedaar.

Ik was wat ik niet hoorde te zijn en wat ik ooit nog moest worden. Zonder meer na te denken, relativeren, doodgaan. Het kleine stukje zwart.
Het drijft op mijn bloed. Het komt boven en blijft boven.

Ik voel me niet.
Goed, zeg je.
Maar je gaat door.
Als geen ander.

Zo hoort het.
En ik weet niet wat ik wil.
Wat ik kan.
Wat ik wil kunnen.
Wat ik moet kunnen.

Ik weet niks. Nihil, nada, noppes, ...

Beletseltekens beletten verdere opsommingen.
Of verdere afdaling.
Aftakeling als geen ander. We blijven speren werpen naar het hart van anderen zonder erbij stil te staan, en in te zien dat we verkeerd bezig zijn. Verkeer dop onze eigen goede manier. De stukjes komen samen maar klikken niet. het enige wat wij nog horen te doen is puzzelen. Van 3 tot 12 jaar. 20 tot 100 stukjes. Allesomvattend in een cijfer. Eens ouder krijg je meer stukjes. Tot de stukjes ontelbaar worden. En alles een grote chaos wordt.